Yeraltından Notlar

Bugün farkettim ki durmadan aynılık aynasının önündeyim. Yazdıklarım, sustuklarım ve hatta yaşadıklarım, zaman denizinde durmadan kendini tekrar ediyor. Aklıma gelen sözcükler, aslında aklımdan hiç çıkmamış olanlar. Daireler çiziyorum zamanda ve hayatta. Acilarimin üzerinden geçiyorum, sanki kendi anatomisine ulaşamamış bir desen gibi. Hayatı tıpkı nasıl evin yolunu düşünmeden geliyorsam eve öyle yaşıyorum adeta. Bir yarın düşleyemiyorum kendime, hergünün sabahında dün gibi bir gün deyip geçiştiriyorum. Küçücük bir yeniliği bile kabullenip bir sonrakinin ezberi için normalleştiriyorum. Ve buraya yazılanlar küçük serzenişler, uykulu sayıklamalar, insanın kendi tutsaklığında yeraltından notlar...

Bir iki hafta önce Dostoyevsky'nin "Yeraltından Notlar" adlı romanından uyarlanmış aynı isimde ki oyununu İstanbul Şehir Tiyatrolarının sahnesinde izledim. Gerçekten harika bir oyundu. O kadar çok beni, bizi anlatan bir başyapıt ki kim izlerse izlesin, kim okursa okusun tanıdık ve kendisine yabancılığında bildik ama gözden kaçırdığı yeni şeyler keşfetmesi için iyi bir kılavuz ki. Israrla tavsiye ediyorum, mutlaka kitabını okuyun, mutlaka bu oyunu izleyin.