Kör-Sağır-Dilsiz

Çok şey yazmak isterdim. Öylesine birikti ki içimde sustuklarım, ben sadece söyleniyorum kendi kendime. İşte tam da o bahsettiğim içimizdekilerin gürültüsünde kayboluyor sesim. İnsan kendi sesini duyamacak kadar sağırlaşır mı? Failleri belli bir cinayeti örtpas ediyor sessizliğim. Şehrin kendisi suç mahali. Görgü tanıklarıysa sadece gölgeler, kör, sağır, dilsiz, bedensiz gölgeler. Tutuksuz yargılanıyor aşk, şartlı tahliye edildi umut. Ve yalnızlık ona kalan müebbet karanlık...

"Mutluluklar; bir ömür boyu acı çekmeye mahkum benliğimizin bedenini daha uzun yaşatabilmek için verdiği başı ve sonu belirsiz molalardır." Demişti...