ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ

gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım


ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım


akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım

Attila İlhan

ve hayat hersey yolundayken dur dedi artık. ve hayat herkes evindeyken dur dedi artık. ve hayat hayat canına tak etmisti sus dedi artık...

Adımı söylediğinde o artık yoktur?

bazen.. sana da olur mu bilmem... sözcükler kaybolur. kendi sessizlinde yok olur nefesin. bırak bir iki çift laf etmeyi, bazen aklından herhangi birşey geçirmeye bile gücün yoktur. ya anlatacak kimsen yoktur ya da anlatacak hiçbirşeyin...